Zaterdag 3 november 2012
Windhoek – Waterberg Plateau : Water
in onze kelder …
Wanneer we na het ontbijt bij de lokale “Spar” nog wat
proviand inslaan merken we dat het tapijt langs de passagierskant van onze jeep
vochtig is…
Allicht morste de té enthousiaste autopoetser van het verhuurbedrijf water waardoor het matje nat werd…
Allicht morste de té enthousiaste autopoetser van het verhuurbedrijf water waardoor het matje nat werd…
Ons vertrek aan de Spar betekent de definitieve start van
onze grote Namibië doortocht.
Bij het bekijken van de landkaart valt het ons op dat de
namen van de meeste dorpen beginnen met een letter “O”..
Otjiwarongo, Okakarara, Otavi, Oshivelo, Okashana, Omuthiya,
Ondangwa, Omaruru, Omitara, Otjikondo, …
Zijn slechts een handvol onuitspreekbare O-dorpen…
Na anderhalf uur maken we een eerste stop in Okahandja.
We worden lichtjes ongerust wanneer we een “soppend”
geluid onder de voetjes bij het weer instappen
horen.
Dit wijst duidelijk op “vloed” !
Ons eerste vermoeden van een spilzuchtige autopoetser
wordt hier al direct de kop ingedrukt en maakt plaats voor een lichte
ongerustheid.
Wij als leken op het gebied van autotechniek proberen
niet te paniekeren maar met gezond verstand de ernst van het probleem in te
schatten…
Het is droog dus
regenwater kunnen we al direct elimineren.
Koelwatervloeistof
en/of batterij water zou enigszins vettig zijn en ruiken. Hiermede uitgesloten.
Kan het volgens ons gezond boerenverstand nog enkel ofwel
de ruitensproeiervloeistof zijn of condesatiewater van de airco.
Hoe verder ons traject vordert, hoe meer water in de auto.
Nog even en we moeten onze snorkel en wetsuit boven halen.
Wanneer we in Waterberg Wilderness een equipe van mobile
mekaniekers onderscheppen bevestigen zij dat het afvoerdampje van de airco
gelost is en het condensatiewater in de auto loopt.
Voor 8 euro is het euvel gerepareerd en kunnen we met een
gerust hart én droge voeten verder.
Wij, als rasechter ketters, bedanken onze Sint
Franciscus.
(Sint Franciscus : 1 van de 2 heiligenprentjes die we
vorig jaar in Salta – Argentinië van een bedelaar kochten en waar we van
overtuigd zijn dat het ons toen geluk bracht …
;o) normaal gaan ze beiden mee
op vakantie maar we zijn er eentje kwijt .)
Voor we tot bij onze “Wilderness lodge” geraken passeren
we achtereenvolgens op slechte zandweg :
1) Main Gate
Na 8 kilometer :
2) Controle
Gate (portier vinkt onze naam af op
“aanwezigheidslijst”
2,5 km verder :
3) Receptie : we
vullen onze persoonsgegevens in, krijgen onze bungalownummer + informatiefolder
Nogmaals moeten we 2,5 km verder
Nogmaals moeten we 2,5 km verder
4) Vorstelijk onthaal eigenlijke lodge
De gezellige grote kamer is eenvoudig en proper .
Elektriciteit produceren ze hier zelf met zonnepanelen,
het warm water wordt gestookt met “houtkachels”
Van televisie, telefoon en internet is hier geen sprake
! Leve de rust !!!
We zijn nog net op tijd om onze safari te boeken tussen
de “afternoon Tea” en het avondeten.
Girafjes zijn zo schattig!!!!!!!!!
BeantwoordenVerwijderen