Onder een grijze lucht verlaten we het frisse, winderige,
mistige Swakopmund om dieper de Namib Desert in te duiken.
Eens we in Walvisbay van de kustlijn wegrijden ritsen we
onze lange broek af en gooien onze sweater op de achterbank.
Het is weer zomer !!
De comfortabele asfaltweg houdt op ; backt to the gravel and dustroad !
Gratis massage voor de komende 250 km door het Namib
Naukluft park tot onze bestemming even buiten Solitaire.
De eerste 150 km zijn hobbelig, eentonig en kaarsrechte
baan.
Hier en daar breekt een struisvogel langs de kant de
saaie vlakte.
Even verder wanneer er weer reliëf in het landschap komt
zien we onze eerste zeldzame kokerbomen.
We geven onze ogen te kost in dit mooie rust uitstralende
landschap terwijl we aan 30 km per uur over de bergpassen kruipen.
Easy does it, we nemen geen risico !
Op de middag, bij het passeren van de Steenbokskeerkring
geven de wolken zich gewonnen en brandt de zon erdoor.
De “struisies” zoeken schaduw onder één van de weinige
bomen.
Het is smoorheet !!
Scherp contrast met de friste van deze ochtend.
Drinken, plassen en tanken doen we in het bezwaarlijk “dorpje”
te noemen Solitaire.
Deze “nederzetting”
is eerder een oase in de woestijn.
Wanneer we in één adem camping, winkeltje, tankstation,
café en wereldberoemde bakkerij opsommen zijn we uitgepraat.
Toch stopt bijna iedere passant hier om te tanken, even te verpozen en proviand in te slaan.
Wij eten hier Apfelkuchen van de Chef…
We kunnen het niet laten om ons ’s avonds naar een
rustige plek te laten rijden voor een zoveelste mooie zonsondergang !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten