Nabeschouwing

Wat ons, buiten de uitzonderlijk mooie natuur, vooral bijblijft is :

** In Namibië is alles open van “sunrise” tot “sunset”….

** Overal is “greek salad” te koop.

** In iedere lodge waar wij verbleven lagen er donsdekens op de bedden !!!!

** De “nationale drank” is hier cider

** Potjie Kos en Braai zijn de culinaire specialiteiten.

** Na 4000 km rijden door dit dorre droge land plakte er GEEN ENKEL insect op onze voorruit !

** Uitspraak van onze gids in Etosha  : “Europeans have poor eyeside” .
      Eigenlijk bedoelt hij dat we té oppervlakkig kijken bij het zoeken naar wild.

** Uitspraak van onze gids in het Himba-dorp : “Europeans always want to teach” ….
      Eigenlijk bedoelt hij dat de blanken zich altijd moeien…

** Wij geen enkele Namibiër tegenkwamen die slecht gezind was !!!!!
      Het is een vrolijk, vriendelijk volk dat je graag voor een centje helpt …

      Laat wel niets zichtbaar in je wagen achter want dan is de kans dat je het kwijt bent groot.

** Gaan we ooit nog terug ? Geen idee, misschien wel al hebben we het gevoel dat we het wel gezien hebben….
     Is Namibië een aanrader ?  JA  !!!

29 nov. : This is it

Donderdag 29 november 2012

 We vliegen pas om 15 h dus geen haast.

Voor het eerst in een maand slapen we uit, nemen alle tijd voor ons ontbijt en rijden nog eens
langs de lokale “craft market” waar we de laatste keer een aanslag plegen op onze visa.

De kunstaanwinst wordt nog bij in de valies gepropt en dan is het echt tijd om definitief in te pakken.

We wisselen onze short voor een lange broek en steken alvast een dikke pul klaar in de handbagage.

Koffers in de auto en wijle weg voor onze finale 50 km lange rit naar de luchthaven Hosea Kutako in
Windhoek.

We nemen afscheid van de monstertruck die ons 4167 km rondbracht in dit woestijnland en begeven ons

naar de incheckbalie van British Airways.
Hier moeten we nog stevig onderhandelen om “giraf” van 1m10, die we in Swakopmund kochten, mee
als handbagage aan boord van ons vliegtuig te krijgen.

Met de belofte om hem bij het instappen aan de cabincrew te geven mag hij mee voor deze vlucht.
Wanneer we giraf zonder toelating toch mee naar onze plaats smokkelen lopen we tegen de lamp.

Met enig aandringen bij flight attendent Moses mogen we hem toch in de overhead locker steken.

Voor deze vlucht zijn we safe. Giraf is mee !

Bij onze overstap in Johannesburg moeten we even onze seats laten controleren voor onze vlucht tussen London en Brussel.
De incheckguy in Windhoek kon wel onze boardingpassen printen maar geen definitieve seats toekennen.

Geen probleem, we hebben 4 uur de tijd tussen de 2 vluchten…

Maar dat is buiten de Afrikaanse efficiëntie gerekend…

Waar wij denken dit op enkele minuutjes rond te krijgen staan we 3 volle uren in de rij aan te schuiven.

Het is boardingtijd wanneer het eindelijk onze beurt is…

We proberen nog even iets te forceren maar wanneer de baliedame ons de foute instapkaarten toeschuift zijn we het  zo zat dat we ons onverrichter zake en op een loop naar   gate 15 begeven.

Danig gefrustreerd van wat ons overkomen is , spuien we ons ongenoegen bij de gemoedelijke dame aan de gate.

Ze neemt onze boardingpassen, tokkelt één en ander op haar klavier en binnen de minuut rollen er 2 nieuwe met correcte seatnummers uit de printer  !!!!  

We zijn nog steeds in Afrika …

Een beetje onethisch maken we van de situatie ge(mis)bruik en gooien ons probleem van giraf ook meteen in de ring…Dat we wilden navragen hoe we hem op een correcte manier moesten meenemen maar dit door gebrek aan
tijd niet meer kon….

Ons pruillipje helpt en giraf kan mee aan boord !!!  Yesssssssssssssss….

De 10,5 uur durende vlucht op zich is letterlijk een beetje turbulent maar met de goeie films op de video  merken we er nauwelijks iets van.

In Londen hebben we niet al teveel tijd voor onze aansluitende vlucht naar Brussel en na een koffiestop zijn we net op tijd om in te stappen.

We doen alsof onze neus bloedt en rennen na een vluchtige paspoortcontrole onmiddellijk door aan boord van het vliegtuig.

Niemand schijnt de aanwezigheid van giraf te merken.

We stoppen hem ongemerkt in de overhead locker en gaan rustig zitten.

9h10 – Brussels airport ….. Het is gelukt  !!!

We zijn thuis … alle 3  !!!

Giraf heeft ondertussen al vrede gesloten met onze Kazze !

28 nov. : Terug naar Windhoek : Out of Africa

Woensdag 28 november 2012

Een laatste buitenontbijt met zicht op de Kalahari…

Nog even mijmeren in de rust van deze rode zandbak en dan vertrekken we.

Deze keer rit naar een volgend stukje schoonheid der aarde maar “back to Windhoek”;

Terug naar de bewoonde wereld, naar het lawaai, naar de stress, naar de overvolle wegen,
naar de drukke steden.

Onbegrijpelijk hoe we de eerste week hebben getwijfeld of dit wel de goede bestemming voor ons was.

Nu klampen we ons vast aan iedere seconde die we hier hebben.

Nog een laatste blik op de drinkplek waar we genoten van de dorstige beestjes.

Nog even omkijken naar dit goddelijke stukje Namibië…

De koffers zijn ingepakt, de motor draait.

We kloppen voor een laatste keer het zand uit onze schoenen…

Dag dorre droge woestijn.

Dag dor droog Namibië.

Hopelijk zet het regenseizoen snel in.

 

27 nov : Into Afrika : Bushmantalk

Dinsdag 27 november 2012

 

Onder een smetteloze blauwe lucht vertrekken we in de ochtend voor een educatieve wandeling met de “Bosjesmannen”….

Niet enkel de dieren  zijn door de lodge eigenaar in het reservaat geïmporteerd maar ook een handjevol Bushmen , die meer naar het oosten wonen op de grens met Botswana, wordt hier dagelijks op de toeristen losgelaten om hun overlevingstechnieken te demonstreren.

Van de hele act zijn we het meest onder de indruk van hun “klik”taaltje dat we dan ook, zonder enig resultaat, proberen na te bootsen.

Wanneer we half in de voormiddag uitgewandeld zijn is het  té heet om nog veel meer te doen dan te luieren in de schaduw van de reuzengrote acacia aan de rand van het zwembad en te kijken naar de beestjes die enkele meter verderop aan het waterputje komen drinken.

 

Een rustige afsluiter voor onze laatste vakantiedag…

Morgen rijden we terug naar Windhoek… onze stek waar het precies een maand geleden allemaal begon…